همه ی مداد رنگی ها مشغول بودند...به جز مداد سفید...هیچ کسی به او کار نمی داد...همه می گفتند:{تو به هیچ دردی نمی خوری}...یک شب که مداد رنگی ها...توی سیاهی کاغذ گم شده بودند...مداد سفید تا صبح کار کرد...ماه کشید...مهتاب کشید...و آنقدر ستاره کشید که کوچک وکوچک و کوچک تر شد...صبح توی جعبه ی مداد رنگی...جای خالی او...با هیچ رنگی پر نشد

آره بازم یکی بود و یکی نبود اونی که بود تو بودی و اونی که نبود من بودم یکی داشت و یکی نداشت ،اونی که داشت تو بودی و اونی که تو رو نداشت من بودم یکی خواست و یکی نخواست ، اونی که خواست تو بودی اونی که بی تو بودن رو نخواست ، من بودم یکی آورد و یکی نیاورد ، اونی که آورد تو بودی اونی که جز تو به هیچ کس ایمان نیاورد من بودم یکی برد و یکی نبرد ، اونی که برد تو بودی اونی که دل به تو باخت من بودم یکی گفت و یکی نگفت اونی که گفت تو بودی و اونی که دوست دارم رو به هیچ کس جز تو

نگفت من بودم  یکی موند و یکی  نموند اونی که موند تو بودی اونی که بدونه تو نمیتونست که بمونه من بودم یکی رفت و یکی نرفت ، اونی که رفت تو بودی و اونی که بخاطره تو ، تو قلبه هیچ کس نرفت من بودم.

آدمها مثل حلقه های زنجیر متصل به هم میمونن، از هر طرفی که یه زنجیر کشیده میشه این حلقه ها دونه به دونه به حلقه بعدیشون فشار میارن. هر آدمی توی این دنیا، هزاران هزار بعد داره و از هزاران هزار طرف به هزاران هزار نفر دیگه وصله. بعضی از این حلقه ها فلزین و هرچی خودشون کشیده میشن، از اون طرف به کسایی که میتونن منتقل میکنن و بعضی های دیگه انعطاف دارن و تا جایی که میتونن خودشون فشارهارو تحمل میکنن و گاهیم میشکنن و جاشونو تحویل یکی دیگه میدن

زندگی کردن حس کردن تمام این کششها و تصمیم به انعطاف یا سخت بودن برای تک تک ثانیه ها، تک تک کشش ها و تک تک آدمهاست. زندگی کردن یعنی گاهی حبس کردن بزرگترین فشارهای دنیا، و گاهی کشیدن حلقه بعدی بدون هیچ فشاری از حلقه قبلیه... قشنگی زندگی به همین جریان همه چی از همه کس به همه کس و اون یه ذره اختیاریه که هر کسی توی  این  جریان مداوم کشش و آرامش داره. اختیاری که به تک تک آدمهای این دنیا قدرت و تاثیر میده

خوشبختی یک سفر است نه یک مقصد، هیچ زمانی بهتر از همین لحظه برای شاد بودن وجود ندارد. زندگی کنید و از حال لذت ببرید.