سفارش تبلیغ
صبا ویژن
 اهدای عضو.... - گلشن راز

اهدای عضو....

چهارشنبه 86 بهمن 3 ساعت 8:58 عصر

آن گاه که پرنده ی سپید روح مان عروج معنایش را جشن می گیرد،

آن گاه که قفل قفس سنگین جسم گشوده می شود،تا برویم و از ان بالا ها،نگاه کنیم به آن چه در زمین بر جای گذاشته ایم،

چه قدر زیبا خواهد بود اگر آن قدر کاشته باشیم،که سبزی و طراوت کاشته هامان،پرنده ی روحمان را ،آن بالا ها ،سرمست کند.

آن جا دیگر پرهای زمینی مان به کار نمی آیند،پس می توانیم آن را به کبوتران پر شکسته ی زمینی قرض دهیم،

تا وقتی از آن بالا نگاه کردیم،زیبایی باغ مان با تحرک پرواز پرندگان،

                                                                     با جست ونشست هاشان به این سو و آن سو،دو چندان شود.

آن روز از آن بالا خواهیم شنید:

    گرومپ،

             گرومپ،

                      گرومپ،

                                  ..........

آری این قلب من است که در سینه ی آن پرنده ی کوچک،شادمان می تپد.

آه که من امروز چه قدر خوشحالم!!

چه زیباست

            اگر قلبم،پس از مرگم

                                  به سان روز های پیش از آن

                                                                 در سینه ای کوبد،پیام مهربانی را

 


نوشته شده توسط : سحر

نظرات ديگران [ نظر]


:لیست کامل یاداشت ها  :